JAK TO Z TYM SZLAKIEM BYŁO?

 

15 marca 2020 roku gruchnęła wiadomość że zamykamy się na dwa tygodnie, bo do Polski dotarła jakaś dziwna zaraza ze wschodu.
Część ludzi – szczególnie tych związanych z turystyką – te dwa tygodnie potraktowała jako urlop. Byliśmy zaraz po intensywnych feriach, więc w sumie wolne nieplanowane - ale skoro już jest to niech będzie. To wolne nie skończyło się jednak po dwóch tygodniach – nastąpiły kolejne dwa, i kolejne, i kolejne...
Pod koniec 3 miesiąca z niecierpliwością wypatrywałem wieści kiedy w końcu będą mógł się spotkać z Wami – turystami.
Jesienią niestety nastąpiła powtórka z wiosny...

I tak dotarliśmy z lockdownami do końca roku. A koniec roku to wiadomo – czas planów, postanowień itp.
Jak co roku o tej porze na Fecebook’u krążyły deklaracje o rzucaniu palenia, przejściu na dietę i wiele innych. Mnie ten etap także dopadł (no może bez tej diety😉). Ale jak tu planować, skoro nie wiadomo co nas w tym nowym roku czeka?
I nagle pewnego dnia trafiłem na artykuł o podopiecznych Domów Pomocy Społecznej, którzy przez pandemię zostali odcięci od świata – zamknięci w ośrodkach jak w więzieniu. Bez możliwości wyjścia, bez szans nawet na odwiedziny bliskich... Koszmar.

Zaświtał mi wtedy pomysł jak połączyć nas – poturbowanych przez pandemię ludzi związanych z turystyką, z ludźmi, którzy na codzień zmagają się z wieloma kłopotami zdrowotnymi, a dodatkowo obciążeni tak trudnymi warunkami.
Przecież ta pandemia kiedyś się skończy.


A ponieważ nowy rok to nowe wyzwania, postanowiłem zmierzyć się z całym Głównym Szlakiem Sudeckim.

Szlak podzieliłem na 19 etapów. Każdy etap dostaje swojego Patrona, inaczej zwanego POMOCnikiem.
Patron wspiera podopiecznych DPS-ów w okolicy i jest nim instytucja związana z turystyką.

A co ja z tego mam?
1. Satysfakcję – 500 podopiecznych DPS-ów wyjdzie na zewnątrz w 2021 r.
2. Motywację – nie można odpuścić, cel jest zbyt ważny.


Moi drodzy, to co przeczytacie poniżej to nie tylko relacja z przejścia GSS, to także miejsce w którym warto na chwilę się zatrzymać i zastanowić (zanim zaczniemy marudzić) nad tym czy naprawdę jest nam źle. To także wskazówka gdzie warto się udać jako to całe szaleństwo się skończy.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

ETAP 16 (380,7 z 444) HALA POD ŚNIEŻNIKIEM – ŻMIJOWIEC – CZARNA GÓRA – PRZEŁ. PUCHACZÓWKA – PRZEŁ. POD CHŁOPKIEM – (STRONIE ŚLĄSKIE) (11,9 km, suma podejść 263 m)

Obraz
  Jak to mówią na wieloetapówkach musi być krew, pot i łzy... I rzeczywiście jak popatrzyłem za okno tego dnia to łzy same się cisnęły do oczu...   Ostatecznie wyruszyłem na szlak ok 8:30 z planem by zdążyć na busa w Stroniu Śląskim, a potem na pociąg w Kłodzku. Wyruszyłem w strugach ulewnego deszczu – nie było czasu żeby czekać na okno pogodowe.   Okrutnie żałowałem, gdyż jest to jeden z najbardziej widokowych szlaków w Masywie Śnieznika. Ale cóż poradzić – w górach raz jest pięknie, innym razem walka o przetrwanie. Tym razem miało być dosłownie. O ile początek trasy wiedzie szeroką drogą, to w strugach deszczu niektóre fragmenty zamieniają się w wartki potok. Powodowało to przemoczenie od stóp do pasa, tak że w pewnym momencie było mi obojętne jak idę.   Pierwszy postój – bardzo krótki – na Jaworowej Polanie po ok. 5 km. Nie mógł być długi, bo dłuższy postój powodował marznięcie, więc po kilku wdechach trzeba było ruszyć dalej.   Kilkaset metrów i dość stro
Czytaj więcej

ETAP 15 (368,7 z 444) SPALONA „PTTK JAGODNA” – DŁUGOPOLE ZDRÓJ – WILKANÓW – IGLICZNA – MIĘDZYGÓRZE – HALA POD ŚNIEŻNIKIEM (31,8 km, suma podejść 1308 m)

Obraz
  Po wczorajszym pochmurnym dniu, nastał jeden z nielicznych w ostatnim czasie ciepłych i słonecznych dni.   Szybkie śniadanie w schronisku i lecimy na szlak.   Na początku prowadzi on szosą w kierunku Międzylesia. Droga wiedzie w dół, ale do przebycia jest blisko 4 km. Na szczęście ruch jest niewielki, więc spokojnie w 45 minut docieram do skrętu w las. Po chwili trafiamy na polany i otwierają nam się widoki na wschodnią część Ziemii Kłodzkiej i tym samym cel dzisiejszego etapu. Kolejne 2 kilometry i trafiamy do miejscowości Ponikwa, którą pokonujemy... asfaltem. Na szczęście pod koniec wioski, szlak skręca na łąki i tak docieramy do Długopola Zdrój. W uzdrowisku długo nie zostajemy, gdyż bardzo szybko odbijamy w kierunku stacji PKP. Park jest mały – jak cała miejscowość (najmniejsze uzdrowisko na Ziemi Kłodzkiej) – ale idealny na chwilowy postój i posiłek.   W okolicy dworca kolejowego szlak wznosi się dość stromo na wzniesienie Wronka gdzie niegdyś znajdował si
Czytaj więcej

ETAP 14 (336,9 z 444) DUSZNIKI ZDRÓJ – ZIELENIEC – TORFOWISKO POD ZIELEŃCEM – LASÓWKA – SPALONA „PTTK JAGODNA” (29,9 km, suma podejść 822 m)

Obraz
  Południową część Sudetów Środkowych postanowiłem zdobyć na zasadzie wielodniówki. Czekało mnie zatem trzy dni dreptania i około 70 kilometrów do przejścia. Aby jednak nie było mi tak zupełnie smutno, zabrałem ze sobą Inkę – dla której te 3 dni też miały być niezłym wyzwaniem.   Zaczęło się tak jak zwykle w dalszej części Sudetów, czyli pobudką o 4 rano. Tym razem by zdążyć na pociąg do Dusznik.   Na miejscu powitała nas mgła i delikatne opady deszczu przez co uzdrowisko wylądało dość ponuro. Mimo to rynek i park prezentuje się całkiem interesująco – tym bardziej że nadal kwitły w dużej ilości kwiaty. W samym mieście największą atrakcją jest oczywiście – Muzeum Papiernictwa. Szlak wprawdzie je omija ale warto zaplanować sobie trochę więcej czasu by do niego zajrzeć.   Na końcu parku zdrojowego, za fontanną wygrywającą utwory Chopina, ścieżka skręca w las. Nie spodziewajcie się jednak leśnego duktu. Najbliższe kilka kilometrów podązymy asfaltem. Jak się później ok
Czytaj więcej