Główny Szlak Sudecki 2021

  To miał być kolejny lekki etap, na który zabieram moją ekipę. Spokojny dojazd do Dusznik, zostawiamy auto przy dworcu kolejowym z planem powrotu PKP z Kudowy i po paru minutach zejścia lecimy na szlak. Rzeczywiście na początku nic nie wskazywało na większe trudności. Lekkie podejście, polana na której rozpościerały się widoki na Góry Orlickie, słońce, lekki mróz – dzięki któremu nie brnęliśmy w błocie po kolana... Do czasu. Ale o tym później.   Pierwsze podejście po minięciu Dusznik i docieramy odkrytym szlakiem w okolice Ludowego. Za nim trochę jazdy figurowej na lodzie i docieramy do podnóża Zamku Homole. Spodziewaliśmy się fantastycznych widoków po wdrapaniu się na górę – jednak przyznam że szału nie ma (latem pewnie jeszcze gorzej - jak okoliczne drzewa się zazielenią). Ruiny jednak ciekawie zagospodarowane dlatego zostajemy na popas.   I to by było na tyle sympatycznych warunków... Ruszamy dalej i brniemy w roztapiającym się śniegu po kostki. Po drodze okazuje się

  Żeby dostać się do Lubawki postanowiłem skorzystać z usług PKP, co pozwoliło mi na przejażdżkę słynnym motorakiem kursującym z Sędzisławia do Kralovca. Całej trasy oczywiście nie pokonałem ale miałem okazję poczuć klimat lokalnej czeskiej kolei na polskich torach. Po ok. godzinnej podróży wysiadłem na niegdyś jednym z większych dworców kolejowych w Sudetach, który dzisiaj wygląda jakby właśnie przeszedł bombardowanie... Pogoda tego dnia nie sprzyjała dłuższym postojom – od rana trzymał lekki mróz i osadzająca się mgła. Szanse na widoki żadne, ale cóż – w górach trafia się na różne warunki. W Lubawce szlak prowadzi przez samo centrum miasteczka: obejrzeć można całkiem ładny rynek z ratuszem oraz figurą Św. Jana Nepomucena. Po krótkim pobycie wyruszamy dalej w kierunku Bukówki. Kilka kilometrów asfaltową drogą i skręcając w kierunku zalewu udajemy się w głąb lasu. I zaczyna się: wydawałoby się że wzniesienia Wzgórz Bramy Lubawskiej są niewysokie, co nie znaczy że nie można się

Piękna, zimowa i słoneczna niedziela. Delikatny mrozik... Cóż więcej trzeba żeby rozpocząć zmagania z GSS? Jeżeli spodziewaliście się że wyruszę ze Świeradowa lub Prudnika to niestety Was zawiodę 😉 Pierwszy etap (właściwie to prolog) zaplanowałem jako krótki odcinek z Karpacza Biały Jar do Mysłakowic. To miało być takie przetarcie, zapoznanie ze szlakiem. A żeby mi się łatwiej szło, zabrałem ze sobą swoją kobiecą, domową ekipę (co prawda brakowało jednej sztuki ekipy ale i tak było – jak zawsze - sympatycznie). Szlak wiedzie z pętli przy Białym Jarze i delikatnie opada do zapory na Łomnicy. Tam przeskakujemy na drugi brzeg i leśnym zboczem (uwaga – zimą ślisko!) doprowadza nas do Płóczek. Kilkaset metrów ul. Myśliwską asfaltem pod górę i wchodzimy w las. Kierunek, który wybrałem jest opadający – nie ma tutaj wybitnych przewyższeń, dlatego zdecydowanie można go potraktować jako szlak spacerowy. Po ok. 2 km lasem docieramy na rozległą polanę. Zimą jest tu samozwańczy stok saneczkowy,

  15 marca 2020 roku gruchnęła wiadomość że zamykamy się na dwa tygodnie, bo do Polski dotarła jakaś dziwna zaraza ze wschodu. Część ludzi – szczególnie tych związanych z turystyką – te dwa tygodnie potraktowała jako urlop. Byliśmy zaraz po intensywnych feriach, więc w sumie wolne nieplanowane - ale skoro już jest to niech będzie. To wolne nie skończyło się jednak po dwóch tygodniach – nastąpiły kolejne dwa, i kolejne, i kolejne... Pod koniec 3 miesiąca z niecierpliwością wypatrywałem wieści kiedy w końcu będą mógł się spotkać z Wami – turystami. Jesienią niestety nastąpiła powtórka z wiosny... I tak dotarliśmy z lockdownami do końca roku. A koniec roku to wiadomo – czas planów, postanowień itp. Jak co roku o tej porze na Fecebook’u krążyły deklaracje o rzucaniu palenia, przejściu na dietę i wiele innych. Mnie ten etap także dopadł (no może bez tej diety😉). Ale jak tu planować, skoro nie wiadomo co nas w tym nowym roku czeka? I nagle pewnego dnia trafiłem na artykuł o podopiecznych D